دوره 6، شماره 8 - ( زمستان 93 1393 )
جلد 6 شماره 8 صفحات 124-115 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
litkouhi S, mojtahedi M. Using the hybrid model (SWOT-AHP) to improvment sustainable development of Khoy city with emphasis on cultural tourism development. Journal title 2014; 6 (8) :115-124
URL: http://jfa.iust.ac.ir/article-1-82-fa.html
URL: http://jfa.iust.ac.ir/article-1-82-fa.html
لیتکوهی ساناز، مجنهدی مهسا. استفاده از مدل ترکیبی (SWOT-AHP) جهت ارتقاء توسعه پایدار شهر خوی با تأکید بر توسعه گردشگری فرهنگی. عنوان نشریه. 1393; 6 (8) :115-124
دانشگاه پیام نور
چکیده: (20973 مشاهده)
امروزه دستیابی به توسعه‌پایدار از مهم‌ترین دغدغه‌های جوامع است چراکه موجب تأمین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی و حفظ بهتر اکوسیستم می‌باشد. از آن‌جایی‌که شهرها مهم‌ترین عوامل ناپایداری هستند، دستیابی به توسعه پایدار شهری از مهم‌ترین اولویت‌ها در رسیدن توسعه پایدار است. در این راستا دانشمندان بر توسعه گردشگری پایدار (فرهنگی) به عنوان رکن اصلی توسعه‌پایدار شهری تأکید می‌نمایند که می‌توان با برنامه‌ریزی اصولی و شناسایی پتانسیل‌های آن، موجبات توسعه مناطق شهری را فراهم آورد. شهر خوی به به علت موقعیت استراتژیک و بهره‌مندی از منابع گسترده گردشگری، دارای قابلیت بالایی در دستیابی به توسعه‌پایدار از طریق گردشگری است. تحقیق حاضر در راستای شناخت بیشتر این قابلیت‌ها صورت پذیرفته است. در این پژوهش که از نوع توصیفی-تحلیلی است؛ جمع‌آوری داده‌ها مبتنی بر بررسی‌های اسنادی-کتابخانه‌ای و مطالعات میدانی انجام شده است. یافته‌ها توسط ابزارSOWT طبقه‌بندی و سپس از طریق پرسشنامه و با به‌کارگیری مقایسه زوجی بر پایه روشAHP به وزن‌دهی و اولویت‌بندی عوامل پرداخته و درنهایت راهبردهایی برای توسعه گردشگری فرهنگی شهر خوی معرفی شده است. نتایج نشان می‌دهد که تبلیغات درباره عناصر ارزشمند تاریخی و از بین بردن ذهنیت بد درباره کشور با تاکید بر فرهنگ غنی منطقه، مهم‌ترین راهبردها در توسعه گردشگری فرهنگی و توسعه پایدار شهر خوی می‌باشد
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
